En toen was de Afvallige ook afvallig wat het bloggen betreft. Gelukkig trok Lehmans Sister aan de bel. En tadaa, daar ben ik weer! Naast een veel te druk hoofd en volle agenda speelde mijn eigen perfectionisme me parten: als ik een stukje online gooi wil ik dat het leuk en interessant en humoristisch en origineel en goedopgebouwd is, en zo'n zelfopgeworpen drempel werkt nou niet bepaald stimulerend. Dus bij deze spreek ik met mezelf af dat ik geen geweldige stukjes hoef te schrijven. Er is niks mis met af en toe een paar regels of gedachtenflarden. Ook al steken die schraal af bij mijn nieuwe header.
Mijn laatste bericht? O ja, dat ging over problemen rond mijn contract. Het inschakelen van de vakbond en blijven zeuren heeft geholpen: deze week vond ik een brief in de bus waarin gemeld werd dat mijn contract met terugwerkende kracht weer een jaar wordt opgehoogd. Hoera. Een pleister op de bloedende wonde, want inmiddels staan de zaken er op het werk nog veel slechter voor. Ik werk in de dagbesteding, die door de aankomende veranderingen in de zorg van alle kanten aan het instorten is. Vooral voor de clienten vind ik het erg, maar voor mezelf en mijn collega's is het ook best een beetje zielig dat er een dikke kans is dat we volgend jaar naar een andere baan moeten omzien, en tot die tijd lapmiddelen moeten inzetten om de boel draaiende te houden.
Ik ben nu deels van ons voorheen goedlopende dagbestedingscentrum afgehaald om te gaan werken op een trefpunt. Vorige week voor het eerst, en toen kwam er maar anderhalve cliënt langs. Zat ik daar de hele dag voor piet snot. Via-via hoorde ik echter dat er op die locatie een paar clienten zijn die graag zouden moestuinieren op de betegelde binnenplaats. Ik heb besloten daar mijn tanden in te gaan zetten. Budget is er niet, maar er is vast ergens een potje bij de gemeente of een fonds.
En... vandaag ben ik begonnen met sapvasten. Nog niet helemaal volgens het boekje want ik heb wel notenpasta en een laatste kopje decafe op, maar dat noemen we dan maar 'afbouwen.' Twee dagen paasvrij vormen de ideale gelegenheid om honger te lijden, koppijn te krijgen en misselijk boven het toilet te hangen, waar een vastenperiode bij mij doorgaans mee begint. Maar de doorzetter wordt beloond: na een paar dagen is het hongergevoel weg en voel ik me doorgaans juist heerlijk energiek en goed. Jullie zullen het beleven. En dan jaag ik nu weer even wat bleekselderij door mijn slow juicer.
Fijn dat je er weer bent!
BeantwoordenVerwijderenIk voel me slecht dat jij nu weer enthousiast bent begonnen terwijl ik het bijltje erbij neer wil gooien.
BeantwoordenVerwijderenIk ben de afgelopen 2 jaar 17 kilo afgevallen maar sta nu alweer weken stil. Ik vind het eigenlijk wel mooi geweest. Laat ik dit gewicht maar eens een jaartje volhouden. Dus ik heb vandaag in de uitverkoop eens kleding gekocht die ik nú pas. Dit weekend heb ik ook 5 vuilniszakken met kleding die ik niet pas gedoneerd aan het Leger des Heils. Een hele opluchting. Nu heb ik kleren in mijn kast die ik pas.