vrijdag 28 februari 2014

Uitbuiting

Mag ik even lekker mopperen? In mijn vorige blogje was ik nog in jubelsferen omdat ik het met veel creativiteit had gered om drie weken rond te komen van 100 euro. Arme sloeber spelen is zo erg niet, als je weet dat het maar van tijdelijke aard is. Op 21 februari zou ik gewoon weer een leuk salaris krijgen en lekker verder leven. Dacht ik. 
Contractverlenging
Ik heb een contract voor onbepaalde tijd voor een vaststaand aantal uren, met als aanhangsel een tijdelijk contract met wat extra uren. Geen vetpot, maar met toeslagen en her en der wat bijscharrelen gaat dat best. Tijdens mijn functioneringsgesprek in oktober of november besloten mijn baas en ik dat ik ook in 2014 weer extra uren zou gaan werken. Mijn baas zou dus het tijdelijke contract weer voor een jaar verlengen.

Toen eind januari mijn eerste salaris van 2014 werd bijgeschreven bleek ik echter alleen betaald te zijn voor de 14 uren uit mijn vaste contract: "Hoppetee, 760 euro, doe het er maar mee!" De baas beweerde bij hoog en bij laag dat ze wel de opdracht had gegeven om mijn bij-contract te laten verlengen, de secretaresse en de salarisadministratie beweerden bij hoog en bij laag van niet.

Maar nu bleek het inmiddels te laat, in 2014 mogen tijdelijke contracten niet meer worden verlengd en contracten niet meer worden opgehoogd. Bezuinigingen enzo. K#t.

Meeruren
Maar er was een uitweg: ik zou toch m'n extra uren mogen werken, en die als overuren mogen laten uitbetalen. Per saldo zou ik dan iets minder gaan verdienen voor dezelfde inspanningen, maar ik deed het ervoor. Ik keek over de schouder van de secretaresse mee toen ze mijn overuren voor januari met terugwerkende kracht invoerde, met een vinkje bij 'uitbetalen'. Bij het salaris van februari zou ik ze in harde euro's uitgekeerd krijgen. Beloofd!
Niet dus. Op 21 februari checkte ik met spanning mijn bankrekening en zag ik dat er net als in januari 760 euro was bijgeschreven. Niks overuren. De salarisadministratie meldde doodleuk: "Meeruren worden niet meer betaald." De enige mogelijkheid zou zijn het ophogen van mijn contract, stond er nog bij. Maar ja, dat was net via andere wegen binnen de organisatie al neergesabeld.

Inmiddels heb ik al twee maanden m'n extra uren gedraaid, en daar nog geen cent van gezien. En weet ik nu dat ik die dus ook niet meer ga zien, maar ze moet compenseren door extra vrije dagen op te nemen.

Zelfmedelijden
Afijn. Bij het vooruitzicht om weer een maand op zo weinig rond te komen verbleekten de mooie herinneringen aan de creatieve 100-euro-uitdaging van februari. Ik heb pats-boem wat geld van mijn spaarrekening gesleurd om mijn besteedbare maandgedrag wat te verhogen, en wentelde me in zelfmedelijden.

Maar ach. Het is eigenlijk best overkomelijk, en inmiddels heb ik me verzoend met het idee dat ik maar 14 vaste uren heb. Deze maand nog even bikkelen. De komende maanden verdien ik wat extra geld door bij te klussen als interviewer. De vraaggesprekken gaan nota bene over economische uitbuiting. Na deze week de eerste twee interviews afgenomen te hebben en overspoeld te zijn met praktijkverhalen denk ik: "Wat heb ik het toch eigenlijk goed!"

7 opmerkingen:

  1. Jeetje, wat een verhaal. Balen hoor dat je ineens met zo weinig moet rondkomen, vind het ook niet echt netjes van je werkgever. Gelukkig heb je nog een buffertje. Sterkte ermee.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Toen ik dit las, viel m'n mond open van verbazing. Dit is namelijk precies, maar dan ook PRECIES wat ik vorig jaar heb meegemaakt. Met een vast contract van 18 uur heb ik wel iets meer te besteden, maar ik herken het armoedige gevoel wat je hebt als je maandenlang om je geld moet zeuren en het gewoon niet krijgt. Zo oneerlijk. Ja, ik heb nu extreem veel vrije dagen. En ja, we horen nog steeds bij de rijkste tien procent van de wereld. Toch blijft het zuur. Ik hoop dat zich nieuwe kansen aandienen tijdens de riante hoeveelheid vrije tijd die je nu hebt. Dat moet haast wel, als ik zie wat jij allemaal doet en betekent voor anderen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ...daar sluit ik me helemaal bij aan!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Aiaiai wat een vervelende toestand zeg. Lastig. Hoop dat je lekker bij kunt klussen. liefs grandma

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mopperen mag altijd maar je schiet er niet zoveel mee op. Wat jij zou kunnen doen is naar de wetswinkel gaan en gedegen advies over je situatie inwinnen. Neem je contracten en uurbriefjes mee en laat je adviseren over de te volgen weg. Zorg er in ieder geval voor dat je vanaf heden zwart op wit bevestigingen krijgt van je afspraken. Je kunt ook naar het UWV gaan omdat je werkeloos bent geworden al is het maar voor een deel van je uren. Je hebt recht op een uitkering.Maar ook bij het UWV kun je advies krijgen over onterechte vermindering van uren. ( vroeger was dat in ieder geval zo)
    Als werknemer sta je altijd sterk als je een zaak laat voorkomen. De rechter beschermt de werknemer, de werkgever krijgt meestal ongelijk omdat die beter had moeten weten en duidelijker had moeten zijn. De situatie die jij schetst kan echt niet door de beugel. Een mondelinge overeenkomst is ook een overeenkomst en de werkgever dient je gewoon uit te betalen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb inmiddels advies gevraagd aan de vakbond, en het antwoord daarvan weer aan mijn baas voorgelegd. Er wordt aan gewerkt! Maar tot nu toe zonder veel resultaat.

      Verwijderen
  6. Goh dat is echt flink balen zeg!Hopelijk vind je dan wat andere inkomsten!

    BeantwoordenVerwijderen